عاشورا در هر روز و در هر مکانی بازآفرینی می شود، هر چند که ما متوجه آن نباشیم!.
واقعه عاشورا علاوه بر عدمِ رعایت حقوقِ انسانی، در اصل ”عهدشكنیِ“ بزرگان و ”راحت طلبیِ“ مردمِ آن زمان بود که از ترس دو رو شدند و باعثِ بروز چنین فاجعه ناگواری گردیدند. البته در هر زمانی، توده مردم ”تماشاچی بودن“ را بر دفاع از مظلوم ترجیح میدهند و به عناوین مختلف و بهانه های گوناگون دو دوزه بازی می کنند تا وارد کار زار نشوند… اما بالاخره، شهادت آن بزرگوار، بدنامي ورسوايي براي حكام ومردمان آن برههٔ تاريخ را برای همیشه در بر داشت و علاوه بر آن، چنانکه در زیارت عاشورا آمده، خداوند به تماشاچیان نیز همچون قاتلین حسین لعنت و نفرین میفرستد و جاودانگي و خوشنامي را براي امام حسين(ع) و یارانِ باوفایش می خواند كه با خونِ خود، موجب بيداري و هوشياري مردمان گردیده تا همواره دربرابر ستم تسليم نشوند و تعظيم ننمایند.
آری، عاشورا در هر روز و در هر مکانی بازآفرینی می شود(کل ارض کربلا و کل یوم عاشورا) هر چند که ما متوجه آن نباشیم!.
آیا نباید لحظه ای بیاندیشیم؟!.. آیا ما که خود را پیرو و عاشق حسین می دانیم فریاد او را که ”مرگ با عزت برزندگی با ذلت ترجیح دارد“ را درک می کنیم؟!. آیا با فرهنگ عاشورا آشنائی داریم؟!. چه درسی تا کنون از عاشورا گرفته ایم؟… آیا در تاسوعا و عاشورا که بزرگترین حماسه ها توسطِ آن سرور آزادگان به وقوع پیوست، برای این بود که ما به خودمان لطمه وارد کنیم و خود را بزنیم؟!! و یا بسیج و تلاش برای قیمه پلو پختن و خوردن بنمائیم!!. و یا به دنبال محله هائی که شله میدهند، بگردیم؟!… آیا تا کنون فکر کرده اید با این رسوماتِ بی محتوا و هزینه های سنگینی که می کنند به چه ”رشدی“ و چه ”عمل صالحی“ جز اغفال، رسیده ایم؟!. و تا کنون چه گره ای از مشکلاتِ بشریت را حل نموده ایم؟!. آیا همچون حسین بن علی(ع) مظلومان را یاری نموده و در مقابل ظالم ایستاده ایم؟!!.. یا هرروز با مشاهده”مظلوم“ به راحتی چشم خود را بسته و با بی اعتنائی کامل، از کنار آن گذشته ایم!!.. واقعاً چه دلیلی برای پیروی از امامی که یک عمر آرزو می کنیم تا در کنارش می بودیم، داریم؟!.
در کجا آمده که سالی یکبار دیگ ها را به پا کنید و علم و کتل و زنجیرها را از انباری بیرون آورید و خود را بزنید و بگریید و بخورید و بعد دو باره باز اینها را در همان پستوها بگذارید تا سال دیگر!!… بدون اینکه ذره ای درس گرفته و تحول و رشدی یافته و یا به خود آمده باشیم!… بلکه فقط پشت نقاب ”حسین“، رنج ها و دردهای زندگی را تخلیه نموده و از وجاهتِ حسینی و امکاناتِ اجتماعی برخوردار گردیم!. که بعد… زندگی را همچنان مانند همیشه به دروغگوئی و سرکیسه کردنِ مردم ادامه دهیم… و فقط از اسم اینان برای کلاه گذاشتنِ سر مردم، جهت قسم های دروغ، استفاده کنیم خصوصاً قسم به حضرت عباس!.
براستی آیا این انحرافات و تن به ذلت دادن ها با فریاد ”هیهات منا الذلهِ“ امام سازگار است؟!!. آیا اصلاً این رفتار و کردارِ ما، به یزیدی ها نزدیکتر است یا به سرور آزادگان، حسین بن علی (ع)؟!!..
عاشورای سال ۹۵