تمامی مکاتب و ایدئولوژی ها همواره بر محور ”انسان“ می چرخند و اعتقاد دارند که تنها در مکتب آنهاست که انسان سعادتمند می گردد. اما اگر کسی از استعدادها و سرمایه های ”انسان“ شناختی و از نیازها و کمبودهای او آگاه باشد به خوبی متوجه می شود که غالب ایدئولوژی ها، انسان را یا قالبی و ”محدود“ و یا ”ناقص“ تعریف کرده اند، بعبارت دیگر تحتِ عنوان ”حمایت از انسان“، بزرگترین ظلم و خیانت را به انسان می کنند. اما کسانی که به درستی تحتِ آموزش و پرورشِ الهی که برای انسان ارزشی بسیار و کرامتی والا قائل است قرار می گیرند به شناخت ها و آزادی ها و عقیده ها و عشق ها و ایمان ها می رسند و در راه رشدِ حقیقی خود گام بر می دارند…