تکرارِ تاریخی

 براستی، کی میخواهیم از تاریخی که مملو از”تجربه“ها و ”درس“ هاست، پند بگیریم؟!

همیشه تاریخ، و در تمامی اعصار، هنگامی که برخی انسانها، با تفکرات و ایده هایی بزرگ، ظهور می کرده اند، از علمای بزرگ و دانشمندان و فیلسوفان بگیرید تا افرادِ برجسته و فرهیخته، همواره حکومت مداران و کاهنانِ کهنه پرست، با آنان بنای ناسازگاری را می گذاشتند، در همین دیارِ خودمان، کسانیکه دارایِ افکارِ نو  و بدیع بوده اند همیشه موردِ  تهمت  و  رد  و حتی ارتداد  قرار می گرفتند، آنهم بوسیله علمای هم دوره ای خودشان…   زیرا افرادِ برجسته و فرهیخته، حصارهای زمان و مکان را از پیش رویِ خود بر داشته  و به آفاقِ ناپیدای آینده پیوند خورده اند، از همین روست که می بینیم کلامشان همیشه تازه و زنده است بطوریکه گویی برای هر زمانی پیامی دارند.                           لذا، تنگ نظران  و ”عوام خواهان“،  از یک طرف مانعِ  پیامِ  آنها به مردم میشدند و آنان را سخت موردِ  تهدید قرار میدادند، و از طرفِ  دیگر، با تهمت ها و دسیسه ها، مردمِ  عوام را  به مخالفت بر علیه آنان تحریک می کردند،   وخلاصه به اشکالِ  مختلف، آن بزرگان را مورد انواعِ  آزارها  و شکنجه ها و زندان ها و حتی قتل قرار می دادند، که شرح آن، در تاریخِ تمامی جوامعِ جهان، غالباً موجود و همچنان ”ثبت“ است.

اما بعد از چند یا چندین سال، می بینیم همان جوامع و مردمی که سالها به آن ”فرهیختگان“  و ”بزرگان“،  تهمت ها زده  و با بی رسمی تمام با آنان برخورد می کردند،   اینک از آنان به بزرگی یاد می کنند و همواره سعی دارند نظریات و جملاتِ  آنان را بیاموزند تا با نقلِ  قول از آنها، آگاهی بخشِِِ  دیگران گردند، زیرا حالا فهمیده اند که در ایده ها و نظریات آنان، بیداری و روشنگریِ  خاصی، که در جهتِ  رشد و خوشبختی و سعادت انسان هاست، وجود داشته که با روان یا فطرتِ  انسان سازگار است.

لذا آنان را  انسان های فرهیخته، دانشمند، و یا از بهترین بندگانِ  صالح خدا و حتی منجی بشریت می خوانند، تا جاییکه کتاب ها و فیلم ها در باره زندگی آنها می نویسند، اسمِ خیابان ها، نهاد ها، دانشگاه ها، سازمان ها و… را بنام آنان، و حتی مجسمه ها از آنها می سازند.

و این کار، صدها بلکه هزاران سال است که همچنان عیناً تکرار می شود…